Homer was no Greek
Homer statue in front of the University in FreiburgBut here comes Raoul Schrott, the German poet, translator, travel writer, novelist and anthologist (his brilliant Die Erfindung der Poesie / The Invention of poetry is a worthy companion to Charles Doria and Harris Lenowitz’s Origins: Creation Texts from the Ancient Mediterranean, this latter unhappily long out of print). Asked by Radio Hessen to produce a new translation of the Iliad (he already had done one of the Gilgamesh epic), he set to work and finished a first draft after two years of hard labor. While waiting for reader reports he started working on a preface that was meant to be short and to the point. A year – and a series of investigative travels & travails – later, he is still working on it, though there is a now a book foreseen for publication this March. Meanwhile he published an article on the results of his investigation in the Frankfurter Allgemeine Zeitung, which has caused quite a controversy.
Schrott’s thesis in fact is that Homer was no Greek at all – or certainly not a pure product of Greece and Greek culture, but rather a citizen of Cilicia, and that the “Troy” of the Iliad is probably a Cilician city (Karatepe, Schrott suggests), the most famous 10 year siege thus decribing another occasion all together. The Cicilians, for example, as the Austrian Assyrologist Robert Rollinger informed Schrott, called each other “Acheans” and “Danaeans” in pre-Homeric times. Obviously, Schrott admits, “a little” Troy does stick to the Homeric description. But most importantly, what Schrott does is to uncover strong undercurrents of oriental poetics in the Homeric text – i.e. the poet of the Iliad had grown up on what today we call Near Eastern texts: his own poem thus becomes (once again or for the first time) a very writerly undertaking, in fact, a truly intertextual artifact drawing on “oriental” culture not as simple aesthetic citation (a kind of antiquarian “orientalism” one finds often enough on Greek vases) but as a direct reworking of literary and mythological motifs, metaphors and images to be found in the great Near Eastern poems, such as Gilgamesh.
Obviously Schrott doesn’t give it all away in the FAZ-article: it is a teaser preparing the publication of his book in March. But if his investigations are accurate (& I tend to trust him) then we may now have the bridge to (and the fundament of) Greek /Western Kulchur. And it does lie, even as it discovers and invents its poetics, in the Near East in a much more material way than we had ever thought. My first impulse on reading Schrott’s article and Patzek’s response, was to pick up the phone and call Charles Olson in Gloucester (ugh, 38 years too late for that!): I would have loved to hear him on how these finds fit into his own cultural mappings, as he had foreseen that fit, in, for example the opening sentence of his review of Cyrus H. Gordon’s Homer and the Bible, where he writes: “An important thing is done here: an “East Mediterranean literature” is blocked out, as of and inside 1400 BC, of such size and import that Homer’s poems belong to it, the Old Testament (through the Patriarchal narratives), recently published Late Egyptian stories, and the Ras Shamra poems.”
“Todesguge/Deathfugue”
“Interglacial Narrows (Poems 1915-2021)”
“Always the Many, Never the One: Conversations In-between, with Florent Toniello”
“Conversations in the Pyrenees”
“A Voice Full of Cities: The Collected Essays of Robert Kelly.” Edited by Pierre Joris & Peter Cockelbergh
“An American Suite” (Poems) —Inpatient Press
“Arabia (not so) Deserta” : Essays on Maghrebi & Mashreqi Writing & Culture
“Barzakh” (Poems 2000-2012)
“Fox-trails, -tales & -trots”
“The Agony of I.B.” — A play. Editions PHI & TNL 2016
“The Book of U / Le livre des cormorans”
“Memory Rose Into Threshold Speech: The Collected Earlier Poetry of Paul Celan”
“Paul Celan, Microliths They Are, Little Stones”
“Paul Celan: Breathturn into Timestead-The Collected Later Poetry.” Translated & with commentary by Pierre Joris. Farrar, Straus & Giroux
Thanks for posting this. Good to see this.
Hi Pierre,
Isn’t this stuff covered in “Black Athena” by Martin Bernal (published at least 20 years ago)? I don’t “get” what the news is here?
Nice to see it thogh. I guess it always helps for folks to be reminded.
Best, Diane di P.
Hi Diane,
Bernal (un)covers connections between Greece & Egypt/Africa. This links the poem & its poetics more directly to the Near East.
amitiés,
Pierre
pierre, thanks for posting this – the truth has to be repeated over and over again…
yrs,
chris daniels
George Economou asked me to post his comment:
“Thanks for posting information about Raoul Schrott’s interesting theory about Homer. I look forward to reading more of and about it. The more the merrier. As for me, I’ve always thought the only thing we know for sure about who Homer was are The Iliad and The Odyssey, and they are in Greek.”
Ceasar said:”almost with pleasure humans believe what they desire” (De Bello Gallico, book 3, ch.18).
Mr Schrott just wants to remain famous for another 15 minutes! The safest way is to create a theory!
But the theory has to be the result of deep research and excellent knowledge. In that case neither of these conditions exist.
The following “antilogos” proves it.
It is written in modern greek. But a real expert, and not a “pseudoscientist”, will have no problem to read and understand it!
-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ RAΟUL SCHROTT, ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΕΖΗΣΕ ΣΤΑ ΑΔΑΝΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΥΝΟΥΧΟΣ ΓΡΑΦΕΑΣ ΤΩΝ AΣΣΥΡΙΩΝ!!!
Κερατσίνι, 6 Ιανουαρίου 2008
Παναγιώτης Κ. Μητροπέτρος
Λυκειάρχης, Φιλόλογος και Νομικός
O Ιούλιος Καίσαρ στο μοναδικό ρητό, που μνημονεύει σε όλο το έργο του, τονίζει: “Fere libenter homines id, quod volunt, credunt”(De Bello Gallico, βιβλίο 3, κεφ.18, στ.2) [Σχεδόν με ευχαρίστηση οι άνθρωποι πιστεύουν αυτό, που επιθυμούν]. Έχοντας αυτή την φράση υπ’όψη μας, άς δούμε τι ακριβώς υπέστη ο Όμηρος και από ποιον.
Ο Raoul Schrott, που γεννήθηκε στην Τύνιδα το 1964 και τώρα ζή στην Ιρλανδία και που σπούδασε φιλολογία και γλωσσολογία στο Innsbruck, στο Norwich, στο Παρίσι και στο Βερολίνο, είναι ποιητής και μεταφραστής – έχει μεταξύ άλλων μεταφράσει στα γερμανικά και το έπος του Gilgamesh το έτος 2001- αποφάσισε να μεταφράση την Ιλιάδα του Ομήρου (άραγε την μετέφρασε από την αρχαία ελληνική γλώσσα ή μήπως από κάποια άλλη ευρωπαϊκή μετάφραση;) και να προτάξη στην μετάφρασή του αυτή έναν πρόλογο. Επί ένα χρόνο δεν είχε ολοκληρώσει τον σύντομο πρόλογο, που είχε αποφασίσει να συνθέση, διότι δεν ήξερε, κατά δήλωσή του, τίποτε για τον Όμηρο. Και ώ του θαύματος κάποιος ειδήμων ονόματι Robert Rollinger του είπε ξαφνικά: «Πηγαίνετε να κοιτάξετε λιγάκι στην περιοχή της Κιλικίας». Ο Raoul Schrott πήγε στην Κιλικία, κοίταξε το τοπίο και είδε το φώς!
Έγραψε λοιπόν στον πρόλογό του καινοφανείς θεωρίες περί «Ομήρου ευνούχου», που έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. στα Άδανα της Μικράς Ασίας και εργάσθηκε ως «γραφέας των Ασσυρίων»! Η γερμανική εφημερίδα “Frankfurter Allgemeine Zeitung” είχε την θεωρία αυτή ως πρώτη είδηση στις 22-12-2007 και η επίσης γερμανική εφημερίδα “Frankfurter Rundschau” στις 23-12-2007 εμφανίσθηκε με τον τίτλο: “Europa wurde in der Türkei geboren” (Η Ευρώπη γεννήθηκε στην Τουρκία)!
Ο ανταποκριτής του «Βήματος» στην Φρανκφούρτη Γ. Γαλιανός παρουσιάζει στις 3 Ιανουαρίου 2008 στην σελίδα A2 της εφημερίδος του υπό τον τίτλο «Στην Κιλικία η όγδοη πατρίδα του Ομήρου» τα κύρια σημεία του προλόγου του Schrott, τονίζοντας στο τέλος της ανταποκρίσεώς του ότι η αποδοχή των θεωριών του Schrott θα αχρήστευε τις επιστημονικές απόψεις αιώνων και θα εξέθετε ανεπανόρθωτα τους εκπροσώπους τους.
Επισημάναμε στην ανταπόκριση εκ Φρανκφούρτης του «Βήματος» δώδεκα (12) νοηματικούς πυρήνες της θεωρίας του Raoul Schrott και τους παραθέτουμε σχολιάζοντάς τους:
«Ο Όμηρος δεν ήταν τυφλός».
Είναι το μόνο καθ’ ημάς στοιχείο της θεωρίας του Schrott, που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ασφαλώς και δεν ήταν τυφλός ο Όμηρος. Η πληροφορία για την δήθεν τυφλότητά του είναι ένα απλό χαρακτηριστικό του θρύλου (Albin Lesky, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, έκδοση Αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 1990, σελίς 79). Η τυφλότης του προέκυψε από παρετυμολόγηση του ονόματός του. Θεωρήθηκε δηλαδή ότι η λέξη «Όμηρος» συντίθεται από τις λέξεις «ο μη ορων»!!! Αυτό όμως είναι στην πραγματικότητα ένα λογοπαίγνιο, δεδομένου ότι ούτε το οριστικό άρθρο ούτε το αρνητικό μόριο «μη» είναι ποτέ δυνατόν να ευρίσκονται εν συνθέσει σε κάποια λέξη. Αυτό θα παραβίαζε όλους τους κανόνες συνθέσεως των ελληνικών λέξεων. Ο Όμηρος έβλεπε τουλάχιστον όπως εμείς. Και αυτό αποδεικνύεται από τις εκπληκτικής ακρίβειας περιγραφές του, που δεν μπορούν να γίνουν από άνθρωπο τυφλό.
Είναι ανυπέρβλητη σε ακρίβεια η θαυμάσια φράση του με την οποία περιγράφει τα βόδια:
«Ειλίποδας έλικας βους» (Ιλιάς, Ι 466 και Φ 448). Ανατρέχοντας στα λήμματα «ειλίπους» και «έλιξ» στο ομηρικό λεξικό του Παναγή Λορεντζάτου και στο αντίστοιχο του Ι. Πανταζίδου εκπληττόμεθα από τις λεπτότατες παρατηρησιακές αποχρώσεις της κινήσεως των ποδιών των βοδιών, που αποδίδονται με τις ανωτέρω ομηρικές λέξεις. Όχι ένας τυφλός, αλλά ούτε και ένας μέσος έχων όραση άνθρωπος δεν μπορεί να κάνη τέτοιου είδους παρατηρήσεις ή ακόμη περισσότερο να περιγράψη τις σκηνές, που απεικονίζονται στην περίφημη ασπίδα του Αχιλλέως, που κατασκεύασε ο ΄Ηφαιστος στην ραψωδία Σ της Ιλιάδος (στ. 478 και εξής).
Ο Όμηρος έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ.!
Ο Όμηρος θα μπορούσε να είχε ζήσει το 30000 π.Χ. ή το 10000 π.Χ. ή το 3000 π.Χ. ή το 1000 π.Χ. ή την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή και σήμερα ακόμη! Υπάρχει όμως
If a translation is needed, just inform me and i will provide…
Elenos — yes, if you could provide a translations that would be excellent. — Pierre
ok! i have to give a try. My english is not very good for this kind of work because the vocabulary used by mr Mitropetros is very rich! Anyway i will try to find the right solution in the next days.